Nacht van de Turnhoutse poëzie

Cultuurhuis de Warande in Turnhout bestaat vijftig jaar. Dat wordt tijdens het verjaardagsfeestweekend van 14, 15 & 16 oktober 2022 gevierd met de “50 uur De Warande”

De Warande ging op zoek naar cultuurbinken om het grote kunstfeest mee te organiseren. Een van die kunstenaars is dichter akim a.j. willems. Hij kwam met het idee van een ‘Nacht van de Turnhoutse poëzie’ op de proppen.

De ‘Nacht van de Turnhoutse poëzie’ zet in een avondvullend programma tien publicerende ‘Turnhoutse’ dichters in de schijnwerpers – dichters die in Turnhout geboren werden, er lang woonden, er nog wonen en/of een nauwe band met de stad hebben.

Liesbeth Aerts debuteerde in 2019 met de gedichtenbundel Woonoperaties (Uitgeverij P). Eerder dit jaar verscheen bij dezelfde uitgeverij haar tweede bundel Gletsjertongen. Liesbeth is geen onbekende in Turnhoutse literaire landschap; behalve leerkracht geschiedenis en Nederlands is ze sinds april 2021 namelijk ook Stadsdichter.

We verwedden er graag een pink om: er is niemand in Turnhout die Guido Belcanto niét kent. We kennen allemaal zijn mooie liedjes, maar wist je ook dat hij gedichten schreef? Guido brengt op de Nacht een selectie uit dit werk.

Kurt De Boodt is dichter en kunstcriticus. Jarenlang was hij hoofdredacteur van het maandbland Kunst & Cultuur. Vandaag is hij adviseur voor het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. Als dichter publiceerde hij onder andere de bundels En alles staat stil, Moules belges, Anselmus, Ghostwriter, Waarop de klok ontwaakt, Minnezang en Wake.

Theatermaker, dichter, slam poet, battlerapper, drijvende kracht achter het Turnhoutse Collectief Dichterbij: Turnhoutenaar Tom Driesen bengelt tussen het podium en het blad. Hij debuteerde in 2010 met de bundel in eigen beheer Pizzeriaromantiek, in 2017 verscheen Vaderhanden. In 2015 en 2016 was Tom Stadsdichter van Turnhout en als slamdichter heeft hij een ijzersterke podiumreputatie.

Sara Eelen ziet poëzie in alles. Ze legt dit vast in film, foto, audio en tekst. Haar werk werd onder meer gepubliceerd in Het Liegend Konijn, Deus Ex Machina, Kluger Hans, Hard//Hoofd en Papieren Helden en bekroond bij Frappant TXT, de Babylon Interuniversitaire Literaire Prijs en de Poëzieprijs Stad Harelbeke. Sara is lid van Collectief Dichterbij en een van de drijvende krachten achter de Klimaatdichters en Hart boven Hard.
In oktober 2022 verschijnt haar debuut Het nodige breken waaruit ze komt voordragen tijdens de ‘Nacht van de Turnhoutse poëzie’.

Maarten Embrechts is een geboren en getogen Turnhoutenaar, dichter en beeldend kunstenaar. Hij publiceerde onder meer gedichten in de literaire tijdschriften De Brakke Hond, Het Liegend Konijn, Dighter, en Gierik & NVT. Hij debuteerde in 2014 met de bundel Dagen van koffie en van brood. Twee jaar later verscheen Vel en in 2018 was er de bundel Letters in mijn hof. In 2019 verscheen zijn recentste bundel Liefde is een ander land.

J.V. Neylen is schrijver en dichter en werd geboren in Turnhout. Haar poëziedebuut En niet bij machte verscheen in 2020 bij uitgeverij Atlas Contact. De bundel won de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs 2021 en de Poëziedebuutprijs 2021. In 2017 werd haar een VOCATIO-beurs voor jong talent toegekend. Dit jaar werd ze genomineerd voor de Melopee Poëzieprijs en binnenkort verschijnt ook haar eerste roman.

Kenneth Swaenen werd geboren in Turnhout, groeide op tussen de aardbeien in Hoogstraten en ging daar ook naar school. Na zijn middelbaar verkaste hij naar Gent voor zijn studies Taal-en Letterkunde: Nederlands-Latijn. In die periode pende hij ook zijn eerste gedichten neer. Momenteel woont hij in Antwerpen en geeft hij les aan anderstaligen. Op 18 september 2021 verscheen zijn debuutbundel Witte dwergen bij Uitgeverij De Zeef.

Don Vitalski woont en werkt al jaren in Antwerpen, maar staat eigenlijk nog steeds met beide poten stevig in de Kempense klei. Hij is al decennia lang een podiumbeest pur sang, auteur van meerdere romans, gedichtenbundels, theaterstukken, conferences, monologen en dagelijkse blogposts en ook de officiële Nachtburgemeester van Antwerpen.

akim a.j. willems is geboren en getogen Turnhoutenaar – hoewel hij langs heel wat steden zwierf de laatste vijfentwintig jaar – dichter en schrijver, beeldend kunstenaar, bibliofiel en poëziepromotor – hij is de organisator en programmator van het jaarlijkse poëziefestival ‘Poëzie in de Oude Pastorie‘ en van deze ‘Nacht van de Turnhoutse Poëzie’.
In mei 2019 verscheen bij uitgeverij Vrijdag zijn officiële poëziedebuut op de rand van het zwijgen; eerder en later verschenen enkele chapbooks en bibliofiele poëzie-uitgaven in eigen beheer. Hij treedt op de ‘Nacht van de Turnhoutse poëzie’ op met contrabassist Frederik Madou en met het saxofooncollectief Nordsoen.

In een zee vol klank- en spelplezier gaat saxcollectief Nordsoen op zoek naar tijdloze verhalen, waarin de poëzie, (oer)kracht maar ook woeligheid van de golven vervat zitten. Nordsoen is geïnspireerd op het Deense Nordsøen, de Noordzee. Tijdens de ‘Nacht van de Turnhoutse poëzie’ gaat Nordsoen ook een literair-muzikaal experiment aan met dichters Sara Eelen en akim a.j. willems.

Info & tickets

Tickets (5 euro) kan je hier bestellen. Wees er snel bij want het aantal stoelen is gelimiteerd.

En de slechtste film aller tijden is …

Poultrygeist: Night of the Chicken Dead

Vandaag koos het talrijk opgekomen publiek op de Funkis Filmweek in de Moktamee (Herentals) zelf welke film ze gingen zien. Iedereen mocht een film aanbrengen, met als enige voorwaarde dat het een slechte film was. De keuze was groot en na een serieus debat onder de aanwezigen, werd uiteindelijk gekozen voor Poultrygeist: Night of the Chicken Dead.

Andere genomineerden waren Italian Spiderman, Monsters A Gogo. Honneponnetje, 31, Birdemic. Tentacolino, Manos: Hands of Fate, Killers From Space, Mega Shark versus Giant Octopus, The Antwerp Killer, Zaat, Return of the Killer Tomatoes, Remember Me en 9th Gate, ja, inderdaad, dat meesterwerk met Johnny Depp.

Wil je Poultrygeist zien? Surf dan hier naar Youtube.

Misschien de film even bespreken? Het is een goor boeltje, waarbij uit de dood terugkerende kippen een hoofdrol spelen. Belangrijke bijrollen zijn weggelegd voor een penis op een borstelsteel en een cast die te pas en te onpas in het zingen uitbarst. Het publiek werd dan ook fameus op de proef gesteld, zeker bij de meer bloederige scenes waarbij kippen op verschillende manieren mensen verorberden. Dat ging van doodgewone onthoofdingen, tot meer plastische penetraties, en ontaarden met momenten in ronduit onsmakelijke frituurmomentjes.

Een uitstekende keuze dus als slechtste film aller tijden. Het publiek was aangenaam verrast dat er effectief nog dergelijk slechte films werden gemaakt. Nadat iedereen bekomen was van de frustratie, de angsten en het zweet in onze bilnaad, verdwenen angstig om onze schouders kijken in een regenachtige nacht, zwanger van om alle hoeken kakelende kiekens.

Nog zin in film? De volgende dagen kan je nog terecht in de Moktamee voor allerlei filmmoois. Lees er alles over op deze pagina.

Ah ja, op zoek naar de andere genomineerden? Check ze hier.

• Italian Spiderman – volledige film
• Monsters A Gogo – volledige film
• Honneponnetje – volledige film
• 31 – volledige film
• Birdemic – volledige film
• Tentacolino – volledige film
• Manos: Hands of Fate – volledige film
• Killers From Space – volledige film
• Mega Shark versus Giant Octopus – volledige film
• The Antwerp Killer – volledige film
• Zaat – volledige film
• Return of the Killer Tomatoes – volledige film
• Remember Me – Trailer
• 9th Gate – Volledige film

Tom Driesen is de beste!

De Turnhoutse dichter Tom Driesen mag zich het volgende jaar de beste slamdichter van Vlaanderen en Nederland noemen. Dat deed hij door afgelopen week het NP Poetry Slam te winnen.

Utrecht 24092022, Poetry Slam finale ILFU 2022, Winnaar Tom Driesen foto’s Michael Kooren

Tom Driesen is Nederlands Kampioen Poetry Slam 2022 geworden. Hij versloeg op zaterdag 24 september zeven andere poetry slammers op het NK Poetry Slam. De nieuwe nationale slampion heeft de Gouden Vink wisseltrofee ontvangen, vernoemd naar Simon Vinkenoog, en een cheque van duizend euro.

We kennen Tom al lang door zijn een stoepgedicht van vijf kilometer lang, of Tom stond hier ook al eens als Droombazuiner.

We pikken Tom zijn Facebookbericht even – en zeggen dat het om een interview gaat – hoeft niemand te weten. Dus:

Tom, wat vind je van jouw overwinning?

Het begon met Carmien Michels die als Vlaming het Nk won en wiens podiumrust en verhalende techniek ik bewonder. Het begon met Martje Wijers en een gedicht in een supermarkt en mooie dictie. Het begon met Monique Hendriks die iets ongrijpbaars heeft en me door een viewmaster naar de wereld liet kijken.

Het begon al veel eerder bij Jee Kast en Stijn Vranken in het theatercafé in Turnhout. Met ´aan alle vrouwen behalve zij.´ met dit wil ik ook. Het begon met Wim Paeshuysedie me op sleeptouw nam en een podium gaf en de gekke dichters van de zelfhulpgroep Collectief Dichterbij .

Het begon natuurlijk nog eerder met Jef Versmissen de godfather die me mijn eerste en enige workshop slam gaf en het op lowlands deed.

Het begon met Sascha Reunes en Mon Van Sg voor wie ik zoveel schrik had dat ik de voorronde in gent ging doen.

Het begon natuurlijk echt bij Elisabeth Severino Fernandes de mama van de open mic inde zomerfabriek. Bij Yannick Moyson die daar elke week was. En wiens kindje De Yos nu naar Turnhout komt. Het begon met Herwig Kempenaers die zo zot was pizzeriaromantiek voor mij te maken.

Het begon met Piet Pennentwist die een dichter vroeg of hij wilde rappen. Het begon natuurlijk echt bij Greet Aerts in Beerse en bij Bieke Wynants gij weet.

Het begon bij Bek Veg Ter en met taal arbeid. Bij de balonnen van Gert Vanlerberghe . Bij Marcel Linssen in Boxtel waar ik mocht verliezen en winnen.

Het begon met Maud Vanhauwaert wiens woorden nog steeds op mijn arm staan. Ze heeft die woorden nog steeds niet geaaid.

Het begon bij Sec Koe die zei dat ik slampoetry deed. Waardoor ik dus leerde wat dat was.

Ik ben gisteren op de schouders van reuzen geklommen. Er zijn zoveel sterren om naar op te kijken dat ik er elke nacht een nieuwe tekening mee kan maken.

Het begon met een zaal vol mensen op NK Poetry Slam die een hele avond naar woorden kwamen luisteren. Het publiek dat plaats maakt voor kwetsbaarheid. Het begon altijd met jullie.

Jullie maken hier de leukste bijzaak ter wereld van.

Bedankt, Tom, en geniet van je verdiende winst!

Hertalse filmweek

De mannen en vrouwen van Funkis, de Herentals filmclub, organiseren hun eerste Herentalse Filmweek. Die filmweek vindt plaats op de koer van de Moktamee in de Bovenrij. Vijf dagen aan een stuk kan je je daar vlot amuseren met een film en een straf bier.

Maandag 26/09 – De slechtste film

Om 19.30 uur worden korte fragmenten vertoont van een paar slechte films. Het publiek beslist dan welke film we gaan zien. Breng dus zeker zelf ook een slechte film mee, op stick of met een internetlink. Niet op pellicule aub! Hopelijk loopt niet iedereen metéén de deur uit, al is het maar voor de lol en de gezelligheid.

Dinsdag 27/09 – Prism

Een docu van An Van Dienderen, Rosine Mfetgo Mbakam en Éléonore Yaméogo, over de technologie in fotografische media. Ontdek hoe het licht van een camera gekalibreerd is voor een blanke huid, en zo meer van die ongelijkheden op basis van huidskleur doorheen de filmgeschiedenis vertonen deze vertekening.

Woensdag 28/09 – Over Oekraïne

Twee visionaire Oekraïense films, gekaderd door Mark Eelen (Funkis films).

• Film 1: “Donbass“ (120‘) gaat over de situatie in de Donbass in Oost-Oekraïne, waar criminele bendes, het lokale leger en Russische troepen elkaar bevechten op straat. Overal heerst angst, woede en argwaan. En wat is echt en wat is fake news?
• Film 2: “Ukraine on Fire“(95‘)
  Een documentaire film geregisseerd door Igor Lopatonok waarin Oliver Stone (producent), diverse figuren interviewt rond de Oekraïense revolutie van 2014.

Donderdag 29/09 – Dear Comrades

Historisch film – In 1962 wordt in de stad Novotsjerkassk in de Sovjet-Unie een arbeidersstaking gewelddadig de kop ingedrukt. Het meedogenloze staatsoptreden tegen dit burgerprotest werd in de doofpot gestopt en pas in de jaren ‘90 leerde men in Rusland wat er hier gebeurd was. Indrukwekkende (zwart-wit) scènes waarin talloze figuranten met elkaar vergaderen, protesteren, vechten of vluchten, illustreren goed hoe staat en burger tegen elkaar opgezet kunnen worden, en krijgen daardoor een haast tijdloze en urgente kwaliteit.

Vrijdag 30/09 – Documentaires van filmmaker Mark Eelen.

• Film 1: “Stormloop 2022“ (66‘) rond het gelijknamige kunstenfestival
  in Herentals.
• Film 2: “H2O“(52‘). Een beknopte geschiedenis van de waterlopen in Herentals aan de hand van een tiental interviews, opgefleurd met foto’s uit de oude doos, een poëtische mijmering door stadsdichter Jef Versmissen en impressionante gopro- en dronebeelden. Ook de huidige initiatieven voor een blauwgroene dooradering van de Keizerstede worden belicht.

Praktisch

Tickets zijn ter plaatse te koop.

• Dagticket: € 7,50 1 consumptie inbegrepen
• Weekticket: € 20
• Vrijetijdspas: € 5, week: €15

Vertoningen starten om 19.30u en vinden buiten plaats. Neemt dus gerust een dekentje mee. Er is geen plaats voor uwe full option kampeerwagen.

De vondsten van Wim

In september kan je in de Creative Factory in Turnhout snuisteren in de vele schatten die Wim Paeshuyse de afgelopen jaren op rommelmarkten en in kringwinkels ontdekte. De meeste van zijn vondsten hebben geen grote financiële waarde. Zolang het verhaal maar goed zit.

De tentoonstelling De Vondsten van Wim is op vrijdag 9 september en tijdens de weekends van 10 en 11, 17 en 18, en 24 en 25 september gratis te bezoeken in Creative Factory, Begijnendreef 21, Turnhout. Zondag 11 september is er de jaarlijkse brocantemarkt in het Turnhoutse begijnhof, de ideale plaats om zelf een vondst met een verhaal te scoren.

www.creative-factory.be

Ze gaan hard in de Hel

Hardrockcafé Hell uit Diest gaat hard dit weekend. Op zaterdag 3 september vieren ze den Duvel met de tweede editie van hun No Escape Fest, en op zondag 4 september staat Massacre er op de planken.

We kennen er niet zoveel van, maar die affiches zijn zo geweldig, dat we ze gewoon moesten posten.

Check:

In september is het trouwens elk weekend vollen bak in de Hel, met optredens van Kabbalah, Mortis Mutilati & Demenzia Mortis, The Satan’s Scourge, Promise Down, Space Chaser, Kev’s Riddle Baphomet en Tytan.

Dus als ge den Duvel een bezoekske wilt brengen, gaat dan gerust langs de Hell in Diest. ’t Is in de Nijverheidslaan 7 te doen. Of surft efkens naar https://www.helldiest.com/.

STORMLoop

Allez, een bericht over STORMLoop, dat is toch al lang gedaan? En dat duurt nog drie jaar voor dat da terug is?

Allez, waarom dan eigenlijk?

Ge weet het, of ge weet het niet, maar het meesterlijke blogteam achter STORMLoop, dat was eigenlijk de redactie van Kortsluiting. We zijn alleen vergeten dat aan iedereen te laten weten.

Dus, als ge nog eens wilt nalezen hoe plezant dat STORMLoop wel niets was, surft dan naar hier. Ge zult zien, we hemmen ons goed geamuseerd.

En gisteren hemme we vergaderd. Dat we terug wa herder gaan werken. Allez, we zullen zien! Voor mij nog een Heembier alstemblieft – van Den Baskwadder natuurlijk.

UiT-TiP van StorM

Achter de schermen werken we volop aan de overname van de wereldhegemonie. Een van onze strategische partners is Galerie Storm uit Herentals. We delen daarom in alle discretie hun UiT-TiP van de week!!

The cracks in our foundation

-uit- tip van galerie STORM

EXPO  – the cracks in our foundation -Vanaf nu vrijdag – gedurende 2 weekends –  EXPO in D’MAKK – Herselt – Marc Janssens – – Bart Vankrunckelsven – – Geert Verbist – – Geert Delattin –

EP Execute_One

Op vrijdag 7 mei om 20 uur stelt Kortsluiting trots de nieuwe EP ‘Execute_One’ voor van Bluenoid. De EP bevat vier tracks, met naast de titel track ‘Execute_One’, de al eerder uitgebracht tracks ‘Submotive’, ‘Trust in Me’ en ‘Sonique’. Goed voor 25 minuten pompende feel groovy techno.

De voorstelling van de EP gebeurt online met een dj-set van Bluenoid op Facebook. Zet de meubels langs de kant, schenk een Max Verstappen in en draai die boxen open. We zijn vertrokken!

Naar het event op Facebook!

Tom Woestenborghs

Kunstenaar Tom Woestenborghs, bij ons in de keuken bekend als Woesten Tom, gaat naar de zee. Niet voor een gezellige uitstap, maar voor zijn nieuwe expo ‘Grounded Pulsation’ in galerij CAPS (Oosthelling 8, Oostende). De expo loopt van 20 februari tot 28 maart en is open op zaterdag en zondag van 11 tot 18 uur. De opening vindt plaats op zaterdag 20 februari van 14 tot 18 uur.

We ontvingen een uitstekende perstekst van curator Caroline Van Meerbeek met een kritische en artistieke beschouwing van het werk van Tom. Die was zo uitstekend dat we die gewoon kopiëren.

GROUNDED PULSATION
DE ‘FEMALE GAZE’

IN DIALOOG MET TOM WOESTENBORGHS

The Architect. Een beroep, een dEUS popsong en de titel van één van de werken van Tom Woestenborghs, die ons meeneemt in een intieme scène. Een vrouw, jong, mooi, blond, in zichzelf gekeerd, in gedachten verzonken of op automatische piloot, lijkt zich niet bewust van de voyeuristische blik van de toeschouwer, die haar intieme actie observeert. Zij staat in de privacy van haar eigen badkamer, gekleed in niets meer dan een bronskleurige boxer en een beha, zo transparant dat we haar tepel kunnen zien. We treffen haar net op het moment dat ze zich ontdoet van haar beha. Of kleedt ze zich net aan …

The Architect is overigens niet het enige werk waar Woestenborghs experimenteert met (semi)-naaktheid al dan niet in de privacy van een badkamer. Blue Monday toont ons bijna net hetzelfde beeld: een mooie vrouw reikt verleidelijk lachend achter haar rug om haar beha los of vast te maken, haar gezicht voor het grootste deel onttrokken van de toeschouwer.

In Bathroom Floor ligt een vrouw naakt, de haren nat en de ogen gesloten op de vloer van de douche en Little Narrations Smoke toont ons een aantrekkelijke en zelfverzekerde vrouw, naakt op haar ondergoed na, mijmerend, maar genietend van een sigaret. Deze vrouwen lijken zich niet bewust te zijn van het feit dat ze bekeken worden, noch door een publiek, noch door de kunstenaar.

Wie goed kijkt naar zijn (semi)-naakten, ziet sterke, onafhankelijke vrouwen, zelfzeker en baas over hun eigen narratief. Sekssymbolen? Ja, misschien wel. Onderdanig, passief en ondergeschikt? Zeer zeker niet. De simpele act van het kijken is echter niet gender-neutraal. John Berger beschrijft in zijn boek Ways of Seeing uit 1972 de geschiedenis van de westerse olieverfschilderkunst als een catalogus van onderdanige naakte vrouwen, opgesteld voor het plezier van de mannelijke kijkers.

‘Your gaze hits the side of my face’, vermaant Barbara Kruger in haar werk Untitled uit 1981, waarmee ze verzet biedt tegen de objectiverende blik en verwijst naar feminist en filmwetenschapper Laura Mulvey die in haar beroemde essay uit 1975 Visual pleasure and narrative cinema, de male gaze beschrijft als de manier waarop vrouwen geobjectiveerd worden in Hollywoodproducties. De male gaze kaart een cruciaal probleem van de feministische theorie aan: kunnen vrouwen werkelijk bevrijd worden van de objectivering die de handeling van het bekeken worden met zich meebrengt?

In tijden waarin de MeToo-beweging seksuele intimidatie, gender-ongelijkheid, discriminatie en objectivering van vrouwen aanklaagt, waarin publieke figuren verantwoording dienen af te leggen omwille van grensoverschrijdend gedrag, moeten we ons afvragen of de weergave van vrouwelijk naakt nog relevant is in de hedendaagse (schilder)kunst. Het antwoord op deze vraag is ambivalent, meerlagig, maar zeker ook ontegensprekelijk ‘ja’.

Nooit eerder waren we ons zo bewust van gendergelijkheid, gender fluidity, identiteit, seksualiteit, mannelijkheid, vrouwelijkheid, pornografie, assertiviteit en emancipatie. Ook in hedendaagse beeldende kunst geven kunstenaars als Jeff Koons, Felix Gonzalez-Torres, Yasumasa Morimura, Nan Goldin en oh ja, ook Tom Woestenborghs deze onderwerpen een prominente rol.

50 jaar na Mulvey’s essay, meer dan 50 jaar na de tweede feministische golf en in de schemer van MeToo maakt seksualiteit, naaktheid en pornografie een wezenlijk deel uit van een nieuwe beweging in de kunsten. Kunstfilosoof Petra Van Brabandt introduceert wet aesthetics als een nieuwe schoonheidsleer, een ‘esthetische ervaring van natheid en fluïditeit die een visceraal effect in het lichaam teweegbrengt, uitgelokt door erotiek, spanning, pornografie, zelfbewustzijn…’

Wet aesthetics omarmt seksualiteit in al zijn vormen in de beeldende kunst, maar nooit gaat het om naakt om het naakt. Wet aesthetics onderzoekt de relatie tussen model en kunstenaar, bestudeert de positie van naaktheid en seksualiteit in onze hedendaagse maatschappij en veroordeelt, bekritiseert of bespreekt openlijk waar nodig.

De werken van Tom Woestenborghs sluiten niet alleen thematisch aan bij wet aesthetics, maar ook vormelijk hebben zijn werken een ‘nat’, haast hoogglanzend effect. Hoewel hij zichzelf schilder noemt, bouwt hij zijn werken laag per laag op met zelfklevende tape in kleuren speciaal voor hem ontworpen. Laag per laag creëert hij iriserende werken die herinneren aan de half-doorzichtige lagen uit de barokke schilderkunst en die een unieke formaliteit introduceren in zijn ‘schilder’-kunst.

In Grounded Pulsation, een uitloper van de reeks Artistic Midlife Crisis of a Storyteller, onderzoekt Woestenborghs niet alleen de rol van het naakt, maar keert hij terug naar 3 motieven uit de klassieke schilderkunst: naakten, abstracties en stillevens. Motieven die ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken hebben, maar voor Tom horen ze wel degelijk samen.

In het geval van Complementary Abstract Blue Monday is de link met Blue Monday snel gemaakt. Niet alleen zijn de titels haast identiek, maar het lijkt alsof Woestenborghs het beeld van de verleidelijk lachende vrouw in petroleumkleurig ondergoed abstraheert en reduceert tot een haast modernistisch onderzoek van kleur en vorm, gebaseerd op de CMYK-kleuren, die we onderscheiden in beide werken.

Fascist Cake is het meest politiserende en tegelijk meest anekdotische werk op de tentoonstelling. Ze is het directe gevolg van een interview in De Afspraak met N-VA-politicus Peter De Roovere, waar hij de beleidskeuzes van Vlaams minister-president en minister van cultuur Jan Jambon met hand en tand verdedigt en zegt: ,,Ik denk dat de voorbije jaren het gegeven dat kunst schoonheid is, te veel vergeten is. We hadden vroeger kunstenaars die een beter oog voor schoonheid hadden.” En daarmee blijk geeft van een totale onwetendheid van wat hedendaagse kunst eigenlijk is.

Wanneer politici pleiten voor de terugkeer van de ‘schoonheid’, culturele subsidies sneuvelen en een ‘Vlaamse canon’ bestaat uit balletjes in tomatensaus en F.C. De Kampioenen, biedt Woestenborghs een passend antwoord in de vorm van een taart met een krachtige symbolische waarde.

Wat hoort tenslotte meer bij een esthetisch Vlaams smaakprofiel dan een taart, bestreken met de kleuren van het rechtsnationalisme? De taart, in al haar banaliteit, groeit uit tot een krachtig symbool van artistieke revolte, spot en ongenoegen.

Grounded Pulsation toont het werk van een kunstenaar die stevig verankerd staat in de hedendaagse Westerse maatschappij, de vinger aan de (eigen) pols houdt, die kritisch, genuanceerd en geëngageerd een statement maakt tegen de gevestigde waarden en die zijn publiek uitdaagt zijn, haar of hun eigen narratief te ontwikkelen.

Caroline Van Meerbeek

Bronnen
John Berger, Ways of seeing, Penguin Books Ltd, 2008.
Laura Mulvey, Visual pleasure and narrative cinema, Screen, 1975.
Linda Nochlin, Why are there no great women artists?, Ed. By Barbara Moran, Basic books, New York, 1971.
Petra Van Brabandt, To heat by melting, Lezing Kaaitheater, 16.11.2018
CAPS (Contemporary Art Projects) – Nomadic Gallery – http://www.c-aps.be – paul@c-aps.be

“Grounded Pulsation” is mogelijk gemaakt met de hulp van de culturele
activiteitenpremie, departement cultuur, jeugd en media Vlaanderen.

Info: http://www.c-aps.be